Bal

Bal, Baekyeol, nadprzyrodzone, au

A/N: Dla Ming unnie. Jezu, nie wiem co to w ogóle wyszło ;_; Chciałam to szybko napisać, no i wybacz unnie, że takie krótkie, ale nie mam pojęcia co tu napisać jeszcze. Ale jak zobaczyłam to zdjęcie to tak właśnie wizja mi przyszła do głowy. Mam nadzieję, że się Tobie spodoba, unnie, no i oczywiście Wam, drodzy czytelnicy. Tylko nie zabijcie mnie!

Kocham Was <3

Dedykacja dla: MING UNNIE! <3

 ..::..

 

 ..::..

Droga prowadząca do zamku była oświetlona promieniami księżyca, a gołe gałęzie drzew skutecznie przepuszczały światło. Kareta, którą jechał lekko się trzęsła, ale młodemu wampirowi wcale to nie przeszkadzało. Zagryzł wargi, aby nie warknąć z irytacji i zdenerwowania. Jechał pierwszy raz na taki bal, poza tym słyszał, że gospodarz jest dziwny. Podobnież był zakręcony, ale to był w końcu Joker. Czego się można spodziewać po takim stworzeniu?

Jokery mieli to to do siebie, że byli nieobliczalni. Wymyśli różne pomysły na minutę i nie zważali czy komuś to się podoba czy nie. Nawet wampiry musiały uważać, bo one najczęściej były obiektem ich żartów. Tyle, że kończyło się na bójkach pomiędzy tymi, a tymi. Jokery nie byli ustępliwy, choć uważano ich za nieobliczalnych i mało poważnych. Wampiry też nie umiały zachować zimnej krwi, tyle, że kto byłby zadowolony z głupich żartów? Taki bal powinien być poważny i oficjalny. Tymczasem Baekhyun – bo tak miał na imię młody przedstawiciel – czuł się jakby jechał na jakąś niepoważną i małą, zabawną imprezę.

Jednak pomimo swojego gatunku, bał się. Mówili mu, że ten Joker jest inny. Żartowniś, lubiący się w kawałach, ale też dziwny i na swój sposób tajemniczy. Baekhyun westchnął z rezygnacją i spojrzał przez okno karety. Czuł w kościach, że ta noc nie będzie dla niego przyjemnością, a wręcz udręką. Sam się na to nie pisał, ale co mógł zrobić? W końcu to była jego praca, i w końcu ktoś ważny go przemienił i chcąc nie chcąc, został ważnym, a wręcz nieuniknionym spadkobiercom, który musiał stawiać się na coroczne bale.

Baekhyun wyszedł z karoty i lekkim skinięciem głowy rozkazał kierowcy odjechać. Z ociąganiem wszedł do słabo oświetlonego ogromnego przedsionka i bez słowa spojrzał na ochronę. Jakimś olbrzym przepuścił go, uprzednio skinął na niego głową. Cóż, był rozpoznawany, niewątpliwie. Będąc już w sali balowej, zmrużył swoje oczy. Sala, tak samo jak przedsionek, była słabo oświetlona,  w końcu hybrydy, takie jak on nie lubiły światła. Czy to było sztuczne, czy naturalne, zawsze czuli obrzydzenie. Może jednak w promieniach księżyca czuli się swobodnie.

Baekhyun dumnie kroczył przez sale, witając się cicho z ważnymi osobistościami. Nie był jakimś gburem, że szedł jak pan i władca i nie otwierał buzi. Musiał być kulturalny, wampiry nie były najważniejszym rodem w całym świecie hybryd. Usiadł na miękko wyściełanym krześle i zdjął swoją pelerynę. Nie czuł chłodu, który bił od posadzki, on też był zimnokrwistym, więc zimno nie było obce. Poprawił mankiety koszuli i utkwił wzrok w całej całym towarzystwie. Uśmiechnął się krzywo do samego siebie, po czym z lekkim zainteresowaniem obserwował cały bal.

Przez prawie cały bal nie widział gospodarza. Joker od razu rzucił by mu się w oczy, a tymczasem go nie widział. Zbliżała się godzina, gdzie wszyscy musieli opuszczać zamek, Baekhyun zauważył, że inne hybrydy były zadowolone. Sam musiał przyznać, że bal nie był jakiś sztywny, ale też nie zawierał w sobie naiwności. Przez to utwierdził się w przekonaniu, że gospodarz nie był taki głupi. Jokery wydawały się, że myślą tylko o zabawie i o niczym więcej. Jednak ten ważny pan musiał mieć coś w głowie.

Baekhyun uśmiechnął się delikatnie i poprawiając swoje popielate włosy już wychodził z sali jako ostatni, gdy jakiś głos - nadzwyczaj głęboki i męski – zatrzymał go w miejscu.

— Witaj, panie. Myślałem, że w tym roku nikt z wampirów nie przyjdzie — Baekhyun odwrócił się w stronę głosu i zmierzył krytycznym wzrokiem Jokera.

Długa, zielonkawa marynarka w ledwo widoczną kratkę, uwydatniała szerokie ramiona, a wąskie spodnie opinały, długie i szczupłe nogi. Całą twarz miał wymalowaną, usta miały krwisty czerwony kolor, a szminka, którą prawdopodobnie się malował, musiała mu się wymsknąć z dłoni, bo czerwona smuga ciągnęła się aż do połowy policzka. Na dłoniach miał białe rękawiczki, a ramiona z kolei miał zaplecione na piersi. Włosy odstawały na wszystkie strony, ale tworzyły coś, co podobało się Baekhyunowi. Dwa kolory współgrały ze sobą, może komuś innemu zielony i szary by nie pasował, ale temu Jokerowi nadzwyczaj pasowała dziwaczna fryzura i zwykły, acz zakręcony strój.

— To nic poważnego, drogi Jokerze — odparł Baekhyun, zapinając pod szyją guzik od swoje peleryny. — Wasze żarty, panie, nie robią takiego wrażenia. To nie czyni, że się obrażamy.

— Och, to dobrze — Joker wyplątał jedną dłoń i machnął ręką. — Co powiesz, panie na małą pogawędkę? Przy winie?

Baekhyun wzruszył ramionami, unosząc lekko kąciki ust. Jego ostre zęby delikatnie drażniły miękkie wargi, ale nie raniły ich. Młody wampir z gracją i w pełni odwrócił się do Jokera.

— Dobrze. Ale niedługo będzie dzień — zauważył, patrząc na reakcje towarzysza.

— Najwyżej wyjedziesz wieczorem — Joker znów zamachnął ręką, po czym odsunął się od drzwi. — Zapraszam, panie.

Baekhyun wzruszył ramionami i wszedł do niemałego, ale też niedużego pomieszczenia. Joker gestem dłoni nakazał mu usiąść w fotelu. Sam usiadł na drewnianym blacie biurka i wbił w niego spojrzenie. Dopiero teraz Baekhyun zorientował się, że ten mężczyzna nie ma soczewek, ani nic z tych rzeczy. Jego ciemne, prawie czarne oczy lekko świeciły, przez co Baekhyun utwierdził się w przekonaniu, że ten Joker jest inny od pozostałych.

— Może się przedstawię — wymruczał, aż po plecach wampira przeleciał zimny dreszcz. — Nazywam się Park Chanyeol i jak już wiesz jestem Jokerem. Nic nadzwyczajnego, prawda?

Baekhyun skinął głową, po czym kolejny raz zdjął swoją pelerynę.

— Mam wrażenie, że przyszedłeś w jakiejś sprawie, panie…

— Baekhyun. Byun Baekhyun. To nie jest nic poważnego. Rodzina chce się dowiedzieć czy macie w planach kontynuować dalszą pracę.

— Ależ oczywiście! — Chanyeol odparł natychmiast. — Jest coraz więcej hybryd, więc idzie za tym, że nie możemy ot tak zostawić wszystko. Nasza rodzina od wieków zajmuje się wygodą hybryd. Wiem, że wydajemy się nie poważni, w mojej opinii to tylko przez reputacje głupich dzieci. Widzisz, panie, są poważniejsi Jokery, którzy dbają o wygodę. Na te spotkania wysyłało się zastępców, którzy tylko wyrobili, na naszą niekorzyść, złą opinię.

— Rozumiem — westchnął Byun.

Między nimi zapadła ciężka i niekomfortowa cisza. Chanyeol nie ruszył się ze swojego miejsca przez co Baekhyun czuł się niezręcznie. Po raz pierwszy w życiu rozmawiał  z Jokerem, który nie rzucał suchych żartów, a tym bardziej nie wyśmiewał się.

Przez jego głowę przeleciała myśl, jak może wyglądać bez makijażu, który upodabniał go to tego, co miał przypominać. Bo owszem był Jokerem, ale nie wyglądał tan naprawdę. To był w końcu dzień, gdzie wszyscy się przebierali i nie widzieli się tak naprawdę. Żeby zapamiętać twarze takie jakie są naprawdę, trzeba darzyć się wielkim zaufaniem. Oczy Byuna też zaczęły boleć od dwóch różnych soczewek. Musiał już je zdjąć, bo jego tęczówki wołały o ulgę. Westchnął ciężko, po czym podniósł się z miękkiego fotela.

— Masz tu łazienkę?

Chanyeol uśmiechnął się nikle i wskazał ruchem głowy drewniane drzwi. Baekhyun od razu skorzystał i szybkim ruchem wszedł do pomieszczenia. Słaby blask czerwonej lampki nie raził go w oczy, więc z oczekiwaną ulgą wyją szkła kontaktowe. Spojrzał na lustro, a tam przywitały go ciemne oczy, które na co dzień miał. Baekhyun z przerażeniem stwierdził, że zaczynają lekko czerwienieć, co oznaczało, że robił się głodny. Wcześniej tego nie wyczuł, bo głód przychodzi nagle i niespodziewanie.

— Cholera — wysapał.

Dzięki temu wyczuł ciepło z ciała Jokera i jego pulsującą krew. Chanyeol pomimo, że był hybrydą, w jego żyłach płynęła ciemnoczerwona, gęsta krew. Baekhyun w końcu żył na tym, a obecność i zapach jego ciała wcale nie ułatwiały mu normalnego funkcjonowania.

— Wszystko w porządku? — usłyszał pytanie i delikatne, acz zdecydowanie pukanie.

Baekhyun nie odpowiedział. Zapach nasilił się przez to iż Park się poruszył i był bliżej Byuna. Że teraz musiał, w tak ważnym momencie. Nie mógł ugryźć Jokera!

— Baekhyun-ah?

Byun nie miał siły nawet iść i podtrzymać drzwi, żeby Chanyeol tu nie wszedł. Drzwi lekko drgały, aż w końcu wpuściły właściciela do środka. Baekhyun nie mógł dostrzec jego wyrazu twarzy, ale jednego był pewien – jego puls przyspieszył.

— Nie powinieneś tu wchodzić — wychrypiał, podtrzymując się umywalki.

Joker zamarł, a Bun usłyszał doskonale jak przełyka nerwowo ślinę. Kiedy był głodny wszystko słyszał intensywniej i czuł wyrazisty zapach. Ten mężczyzna miał wyjątkowo ładną woń, przez co Baekhyun nie mógł dłużej opierać się swojemu pragnieniu.

— Wyjdź, zanim zrobię ci krzywdę — Baekhyun zacisnął zęby, a kły, które już zaczęły rosnąć do ugryzienia przebiły jego dolną wargę. Jego krew popłynęła z dolnej wargi, aż do brody niknąc w kołnierzyku białej koszuli. — Wyjdź!

Joker nie zważał na jego słowa. Podszedł do niego i złapał go mocno za ramiona. Kiedy ich spojrzenia się spotkały Chanyeol pochylił się nad nim.

— Co ty robisz, do cholery? — zapytał słabo. — Wiesz, że możesz zostać przeze mnie ugryziony?

Park uśmiechnął się do niego.

— Wiesz, wy, jako wampiry, nie robicie na mnie jakiegoś spektakularnego wrażenia — mężczyzna wymruczał. — Trochę dziwne mieć wampira w domu, który jest głodny.

— Jesteś dziwny – Baekhyun wypuścił powietrze z ust, skupiając swoją uwagę na szyi Jokera. — Mogę zrobić ci krzywdę, a ty gadasz jakbyś sam podawał mi się na tacy.

Chanyeol zaśmiał się i schyli jeszcze bardziej. Jego krew zawirowała w żyłach, aż Byun jęknął boleśnie. Jego usta otarły się o policzek niższego, i wtedy Byun uświadomił sobie, że jest o parę centymetrów niższy od Jokera.

— Nie mam pojęcia jaki w tym masz cel… — jęknął kiedy poczuł silne ręce na swojej talii. — Co ty robisz? Puść mnie!

Chanyeol nie zważał na jego protesty. Robił wszystko, jakby wiedział jakie ma słabości Baekhyun, kiedy jest głodny. Nie tylko ma zapotrzebowanie na krew, ale też stawał się wrażliwy na inne bodźce.

— Naprawdę za chwilę cię ugryzę — wysapał, po czym zdobywając się na siłę wbił mu paznokcie w szyję. Joker nic sobie z tego nie zrobił.

Byun zgrzytnął zębami i po kilku chwilach siłowania się obaj runęli na podłogę. Mniejsze ciało wylądowało na Chanyeolu, a usta Baekhyuna były niebezpiecznie blisko odsłoniętej szyi Parka. Z ust wampira wydobyło się ciche jęknięcie i już tracąc jakąkolwiek kontrolę, wbił się zębami w szyję leżącego pod nim mężczyzny.

Joker, kiedy poczuł moce ugryzienie wcale nie zaczął się wierzgać, jedynie uśmiechnął się nikle i wyciągnął coś ze fragmentu spodni.

Krew Chanyeola smakowała inaczej od innych. Była słodkawa i nie miała tego metalicznego posmaku. Była wręcz gorąca i łagodziła okropny głód Baekhyuna.

Byun doskonale czuł zimny metal przy swoje głowie, a kiedy skończył pić uśmiechnął się nikle.

— Nie wiem co robimy — powiedział wciąż przy jego szyi, lekko muskając ja ustami. Czuł, że jego oczy mniej piękną.

— Też nie mam pojęcia – Chanyeol bawił się jego włosami, nadal trzymając broń.

Baekhyun nadal bawił się przy jego szyi, lecz już nie pijąc, a Chanyeol muskał jego skórę, zostawiając czerwone ślady przez szminkę. To co teraz robili było spontaniczne i nieprzemyślane. Nie wiedzieli co tak właściwie się dzieję, ale obaj nawet nie chcieli tego przerywać.

Na kafelkach były ślady krwi, a Joker zostawiał ślady szminki na ciele Baekhyuna. Co dziwniejsze, nie widzieli swoich twarzy naprawdę. Obaj nawet nie wiedzieli co robią, co ich kieruje.

Ale kogo to obchodziło?