Say something

Say something, pairing dowolny, au, angst.

[MUZYKA]

No powiedz coś, do cholery!

Powiedz, że mnie nienawidzisz!

Powiedz, że nie ma dla ciebie znaczenia cały nasz związek!

Powiedz, że mnie nie kochasz!

No powiedz coś, do cholery!

Najwidoczniej nie masz odwagi powiedzieć mi tego prosto w oczy.

Dlatego milczysz?

Dlatego zamykasz oczy i poruszasz bezgłośnie ustami?

Dlaczego?

Aż tak nie chcesz powiedzieć mi tej cholernej prawdy?

Nadal mam żyć w kłamstwie?

Udawać, że nic się nie stało?

Że tylko wyjdziesz na chwilę, a nie na całą noc?

Że mam dla ciebie jakiekolwiek znaczenie?

Ty od dawna przestałeś się starać.

Więc coś powiedz.

Powiedz, że masz mnie dość.

Powiedz, że mam wynosić się z twojego życia.

Po co to wszystko?

Żeby złamać mi serce?

Żeby wyrzucić mnie jak starą zabawkę?

Te trzy, pieprzone lata nie znaczyły dla ciebie nic?

Ja za bardzo się przywiązałem.

A teraz nie mam słów, aby ci wszystko wykrzyczeć.

Ale najpierw powiedz coś.

Powiedz, choć jedno słowo, żebym wiedział na czym stoję.

A może się boisz?

Czemu tak się na mnie patrzysz?

Myślałeś, że będę wiecznie tym, który cierpi?

Hah, dobry żart.

No powiedz coś, do cholery!

Mów, krzycz, rzucaj czym popadnie!

Tylko POWIEDZ COŚ!

Cokolwiek!

Cokolwiek, co zerwałoby z nami jakąkolwiek więź!

Mogę odejść.

Mogę cię zostawić.

Mogę zrzucić wszystko na twoje barki.

Bo to twoja wina.

Wszystko to ty zaprzepaściłeś.

A teraz ja muszę wyciągać od ciebie słowa o jakich dawno marzyłeś.

Więc czemu stoisz cicho?

Czyżbyś zapomniał języka w gębie?

Zawsze płaczę przez ciebie.

Nieważne co zrobisz, ja płaczę.

Bo nigdy nie potrafiłeś mnie przytulić, powiedzieć słowa otuchy.

Nie potrafiłeś powiedzieć głupiego, jednego słowa.

Teraz też stoisz.

A ja krzyczę.

Po raz pierwszy od naszej znajomości.

Zdziwiony?

Bo ja nie.

W końcu musiało to nastąpić.

Śmieję się gorzko, sam do siebie, po części też do ciebie.

Po co ja to mówię, i tak masz to wszystko gdzieś.

Mam ochotę umrzeć, ponieważ jestem jak nic niewarty element tego świata.

Czy ty też uważałeś mnie za głupiego chłopczyka?

Czy ty też byłeś ze mną z litości?

Ano tak.

To dlatego mnie zdradziłeś i to nie raz.

Zaciskasz usta w wąską linię.

Ale nic nie mówisz.

I to boli najbardziej.

Wyciągam fajki z kieszeni jeansów.

Zapalam jednego, po czym zaciągam się dymem.

A ty nic nie mówisz.

Jak zawsze.

W końcu staję na środku salonu.

Gniotę peta w popielniczce.

I odwracam się w stronę głównych drzwi.

Chwytam wytartą torbę z moimi najpotrzebniejszymi rzeczami.

Opuszczam miejsce, gdzie spędziłem trzy lata.

A ty na końcu coś mówisz.

„Kocham cię”.

A ja już nie zwracam na to uwagi.

Ponieważ to kolejne twoje kłamstwo, które jedynie niszczy mi serce.

**

Mam pytanie.

Czy ktoś tu został? Bo naprawdę zastanawiam się, czy warto pisać cokolwiek tutaj, czy indziej, jak mam wrażenie, że jestem całkowicie olewana.

Tak swoją drogą, ja naprawdę poświęcam czas, przełamuję się, a tu nawet nie ma dwóch komentarzy.

A wiecie, napisać komentarz nie jest trudno, bo to tylko kilka minut, nawet mniej.

Nie chodzi mi o miniaturki, ale takie dłuższe oneshoty, nad którymi siedzę naprawdę wiele, a tu nic.

Pisałam, nie każdy lubi pisać komentarze, ale błagam, to jest naprawdę przykre. Przykre jest to, że macie mnie w dupie, brzydko mówiąc.

Nie wiem co mam zrobić, byście jakoś mnie wspierali, bo naprawdę staram się dotrzeć do ludzi, ale jak widzę, że jest jeden komentarz, to aż mam ochotę płakać. Na 62 obserwatorów?

Cóż, pewnie jak zwykle mnie olejecie, miałam nie dodawać nic, jeśli nie będzie przynajmniej dwóch komentarzy, ale widzę, że się nie doczekam.

Za żadne skarby.

Oczekujcie tylko spamu z oneshotami, bo chcę pododawać te, które mam napisane, a co.

Patrzcie na moją łaskę.