I will always be with you

I will always be with you, baekyeol, au, fluff, romans seqel

A/N:  Wpadłam na pomysł z napisaniem seqela do I will alwyas love you, poza tym prosiliście o jakiś dodatek, więc wzięłam sobie to do serca. Nie mogę się potrzymać, więc dziś dodaję. Oczywiście w piątek będzie kolejny rozdział Hate Or Love. Dziękuję również za tak wielką aktywność, do dla mnie wiele znaczy.

A, chcecie bym odpowiadała na wasze komentarze? To w sumie nie jest problem, to jest wasza decyzja ;3 Mam nadzieję, że was się spodoba ten shot. Jeszcze raz baaaardzo wam dziękuję. Przez was istnieję ;3  Wybaczcie za błędy, ale je poprawię później.

Poza tym, mv do Call me baby zabiło mnie, BO CHANYEOL. Spoko, to nie jest wcale dla mnie za dużo….

♥ ♥ ♥

Letnie powietrze było jak lekarstwo na wszystko. Siedziałem na wiklinowym krześle, obracając w dłoniach złotą obrączkę. Kiedy na nią patrzyłem automatycznie na moich ustach pojawiał się uśmiech.

Nie pamiętam tak dobrze tego momentu, kiedy mi się oświadczył. Jego słowa były mocnym uderzeniem, a ja miałem wrażenie, że się rozpadam na milion kawałeczków. Słowa, które podświadomie chciałem usłyszeć on wypowiedział szybciej niż bym się spodziewał.

Westchnąłem cicho, spoglądając na granatowe niebo, przyozdobione milionem gwiazd. Uwielbiałem tu siadać, bo to przypominało mi naszą pierwszą rocznicę. Dziw, że obaj jeszcze pamiętaliśmy, gdzie ta gwiazda się znajduje.

Chanyeol oświadczył się mi w naszą trzecią rocznicę, a ja z ogromnym szczęściem się zgodziłem. W końcu tego pragnąłem, więc czemu miałem niby się nie zgodzić?

Parą byliśmy już od paru ładnych lat. Ślub wzięliśmy skromny, w towarzystwie najbliższych tylko osób. Czyli tylko rodzina. Nie chcieliśmy robić szumu, bo nie było nam to potrzebne. Woleliśmy być w gronie najbliższych.

Chanyeol wcale się nie zmienił. Miałem wrażenie, że co jedynie się w nim zmieniło, to to, że wydoroślał, stał się mężczyzną, który utrzymuje swoją rodzinę. Ale nadal traktował mnie jak najważniejszą osobę w życiu.

Zakochiwałem się w nim każdego dnia od nowa, poznając go znów i znów, krok po kroku. Mimo, że trwaliśmy ze sobą tyle czasu, ja wciąż nie mógłbym od niego odejść. Strata takiego mężczyzny bolała by bardziej niż cokolwiek innego. Nie chciałem go stracić, nie teraz, kiedy naprawdę czułem, że moje życie ma sens. Nigdy w życiu nie powiedziałbym, że ułożę sobie tak życie.

Wraz z Chanyeolem wiedzieliśmy, że nie będziemy mieć dzieci. Nie było na to szans, ale znaleźliśmy rozwiązanie na ten brak. W weekendy zawsze chodziliśmy to domu dziecka w naszej okolicy. Było tam mnóstwo dzieciaków i aż żal mi było, że władze nie chciały nam przyznać adopcji. Czułem się źle, widząc tyle samotnych dzieciaków.

Dlatego zawsze obaj staraliśmy się zabawiać te dzieci, czasami biorąc maluszki do swojego domu. W ten sposób zapełnialiśmy pustkę, ale nie było to do końca szczęśliwe. Panie z domu bardzo były nam wdzięczne i one jako jedyne nie zwracały uwagi, czy jesteśmy parą homoseksualistów.

Nasi rodzice mieli alternatywny wybór – nie to, że nas nie kochali, ale oni mieli wnuków – starsza siostra Chnayeola miała już trzyletnią córkę i kolejne dziecko w drodze, najprawdopodobniej synka – zaś mój straszy brat w końcu założył rodzinę i spłodził dziecko. Jeszcze nic nie było wiadomo, ale i tak szczęście rozpierało naszą rodzinkę.

Ja i Chanyeol też nie byliśmy idealni, bo nadal w naszym małżeństwie gościły większe i mniejsze kłótnie – zawsze któryś z nas, najczęściej jednak Chanyeol – lądował na kanapie w salonie. Jednak nie doprowadziliśmy do kryzysu, do tego było nam jeszcze daleko.

Mieliśmy jedną rocznicę, która była droga naszym sercom jeszcze bardziej niż kilka lat wstecz.

Dzień, w którym mnie poprosił o chodzenie, oświadczył się mi oraz dzień w którym wzięliśmy ślub. To wszystko składało się w nasz dzień i właśnie tego szczególnego dnia nie robiliśmy nic, tylko zajmowaliśmy się sobą. 

Zastanawiałem się czy zawsze będzie przy mnie. W każdej chwili mojego życia, czy do końca, aż do starości - jak sobie przysięgaliśmy - będziemy razem. Nie chciałem myśleć inaczej, Chanyeol stał się nieodłącznym elementem mojego życia i sensem istnienia. Kochałem go bardziej niż to mogło się wydawać zwykłym ludziom.

— Baekhyun — ten głos mógłbym rozpoznać wszędzie. — Czemu jeszcze nie śpisz?

Odwróciłem się w stronę Chanyeola, po czym wzruszyłem ramionami.

— Po prostu myślę — odpowiedziałem.

Ta odpowiedź najwyraźniej nie usatysfakcjonowała mojego męża, ponieważ szybko odchylił mój koc i wpełznął pod niego, po czym mnie przytulił do siebie. Jego ciepło i zapach migdałowego żelu pod prysznic nieco mnie uspokoił. Nie chciałem myśleć o tym, że być może mnie zostawi dla normalnej rodziny. Być może będzie chciał mieć dzieci, żonę i dać więcej szczęścia rodzicom. Owszem, lubili mnie i to bardzo, ale nóż, może mieli mi za złe, że nie jestem dziewczyną.

— Hej, Baekkie, co się stało? — zapytał mnie, całując w szyję.

Westchnąłem ciężko.

— No bo… To nie jest ważne, Chanyeol. Kolejne senne rozmyślenia.

— Mi możesz wszystko powiedzieć. Jeżeli masz się zadręczać sam, wolę byś mi to powiedzieć i byśmy zadręczali się razem.

Odetchnąłem głęboko i wręcz się zapadłem w jego ramiona. Było mi dobrze i czułem się bezpiecznie. Bardzo bezpiecznie i właśnie teraz uświadomiłem sobie, że nie chciałbym stracić tego bezpieczeństwa.

— Obiecujesz, że mnie nie zostawisz? — wyszeptałem cicho, bojąc się użyć wyższej barwy. Wydawało mi się, że mówiąc to, popełniam jakieś przestępstwo.

Ramiona Chanyeola owinęły się wokół mojego pasa szczelniej, obejmując mnie ściśle.

— Oczywiście, że cię nie zostawię. Skąd ci to w ogóle przyszło do głowy? Baehhyunnie, kocham cię najbardziej na świecie, a każda sekunda bez ciebie wydaje mi się katorgą. Nie chcę cię zostawiać, rozumiesz?

Moje oczy się zaszkliły.

— Ale nie chciałbyś mieć normalnej rodziny? Dzieci?

— Kochanie — Chanyeol odchylił mi głowę, bym mógł spojrzeć mu w oczy. — Wystarczysz mi tylko ty. Nieważne, że nie mamy dzieci, ważny jesteś ty. Nasze wspólne chwile w domu dziecka mi wystarczają. Nie zadręczaj się.

Z moich kącików oczu popłynęły łzy, które Chanyeol natychmiast wytarł. Schylił się ku mnie, łącząc nasze usta w czułym pocałunku. Od tego byłem uzależniony. Byłem uzależniony od Chanyeola. Nie potrafiłem bez niego żyć.

— Zawsze będę z tobą, Baekhyun. I nigdy nie myśl inaczej, rozumiesz? Kocham cię najbardziej na świecie.

Pokiwałem głową, powstrzymując kolejną porcję łez. Tak bardzo go kochałem…