Hate is not a good way - Part eleven: Feelings

~~*~~

|M|

Chanyeol nie lubił tego typu spotkań. Wielka sala była oświetlona, a ludzie tutaj byli tak drogo ubrani, że aż można było rzygać tym wszystkim. Chanyeol odchylił głowę dobre pięć minut temu i gapił się na żyrandol zrobiony z kryształów, który dawał tyle światła. Kilka kobiet ucięło sobie z nimi pogawędkę i lekki flirt.

Bankiet był sztywny jak cholera. Wszystko było tak dosadne, tak drogie i piękne, że Park miał wrażenie, że tutaj nie pasuje. Nie żeby miał jakiś wybór – bo Jinki – obdarł ich ze skóry. Baekhyun też nie wyglądał na szczęśliwego, ale umiał bardziej maskować swoje niezadowolenie.  Chanyeol westchnął zrezygnowany i spojrzał na zegarek. Dlaczego jest tak wcześnie?

~~*~~

— To… W sumie to nie wiem co to jest — Minseok pokręcił głową, po czym przyłożył sobie dłoń na czole, pokazując tym samym, że jest załamany zachowaniem swojego chłopaka.

— No ej!

— Chen, po prostu przestań. Robisz z siebie kompletnego idiotę, więc proszę, ogarnij się. Idę zrobić herbaty, chcesz?

— Idę z tobą.

Ten wieczór był spokojny. Xiumin mógł nacieszyć się obecnością swojego chłopaka i trochę ponarzekać. Kochał robić wyrzuty Chenowi, bo ten tak uroczo się wkurzał. W sumie mógł zachować komentarze dla siebie, ale niektóre sytuacje były bardziej niż absurdalne. Suho i Yixing gdzieś się zaszyli i każdy wiedział, iż będę razem. Minseok zauważył pewne zmiany i w gruncie rzeczy się cieszył, że jest każdy ma swoje oparcie. Nawet takie małe gesty mogą dodać otuchy, tym bardziej, że teraz zrobiło się więcej niż gorzej.

Sprawy przybrały ostry obród. Jeden niewłaściwy ruch i k o n i e c.

— Kocham cię, wiesz? — Xiumin poczuł jak ciepłe ramiona oplatają go w pasie, a gorący oddech drażni jego szyję.

— Wiem — przytaknął.

Chen uśmiechnął się zadowolony, po czym położył mu głowę na ramieniu. Minseok wiedział, że on też – chociaż tego nie okazywał – martwił się i potrzebował odrobiny poczucia, że jest bezpieczny.

Tak jak mówił, każdy potrzebował odrobiny miłości.

~~*~~

Tao siedział w fotelu, podpierając nogi na parapecie okna. Patrzył na panoramę Seulu. Obserwował jak samochody mknął naprzód i nikną za kolejnym zakrętem. Pokręcił głową, po czym sunął nogi. Leniwymi ruchami pozbył się zbędnych ubrań i tak po prostu runął w pościel.

Chciał zasnąć i na chwilę odciąć się od tej przygnębiającej ciszy i od wszystkich złych myśli, które kłębiły się w jego głowie.

~~*~~

Kai siedział na łóżku i o dziwo czytał jakąś książkę. W zasadzie czytał jedną stronę od dobrych piętnastu minut, co Sehun z rozbawieniem obserwował. Wiedział, że ciekawość zżera go od środka, ale jest zbyt dumny, aby zapytać.

Oh Sehun miał niezły ubaw z przyjaciela, ponieważ nie zamierzał tak otwarcie mu mówić o co chodzi z Luhanem. Czekał na jego pytanie, bo widok ciekawego Jongina był co najmniej komiczny. Sehun nie mógł uwierzyć, że taki chłopak jak Kai wstydzi się zapytać własnego przyjaciela jak ułożyły się sprawy z chłopakiem.

W końcu Jongin zatrzasnął książkę i spojrzał na Sehuna. Oh uniósł brew, aby nie wybuchnąć szczerym śmiechem i nie zalać się łzami z głupoty Kaia.

— I z czego się cieszysz, idioto? — mruknął Jongin, marszcząc brwi. — Aż tak zabawny jestem?

— Wyglądasz jak dziecko, które chce o coś zapytać, a nie wie jak ma to zrobić — odparł Sehun, uśmiechając się jeszcze szerzej. — No dalej, co jest?

— Pytanie, czy wszystko w porządku u ciebie, panie „Nie Prawiczek”?

Sehun nadymał policzki, ale nie przestał się uśmiechać.

— Jak widać; żyję. Cóż, pierworodnie miałem w planie cię zabić, ale teraz uczynię tą przyjemność i zostawię cię przy życiu.

— Wow, jakiś ty dobroduszny — sarknął, lekko przechylając głowę. — Dzięki ci wielkie.

— Widzisz — młodszy uśmiechnął się sarkastycznie. — Bo jestem Oh Sehunem.

~~*~~

Była godzina druga, kiedy w końcu mogli wyjść z bankietu i udać się do domu. Siedzieli w ciszy, bo jakoś nie odpowiadała im rozmowa. I tak już nasłuchali się rozwrzeszczanych bab i rozpieszczonych nastolatek.

Chanyeol myślał, że eksploduje, ale ten zamiar pokrzyżował mu Baekhyun, który jakoś ochłodził jego narastającą irytację. Jednak nie znikła, a z każdą godziną obaj mieli ochotę wyjść. Może gdyby byli tacy sami jak tamci ludzie, zostali by do końca, ale jednak już nerwy i cierpliwość zaczęły szwankować.

Baekhyun obserwował dyskretnie jak Chanyeol prowadzi samochód. Wyglądał na zirytowanego do granic możliwości i tylko czekał, żeby ją wyładować. Pytanie: jak?

Byun odwrócił się w stronę okna, patrząc jak ciemność zalewa asfalt i obejmuje swoim płaszczem wszystko dookoła. Baekhyun westchnął cicho, patrząc jak wjeżdżają w drogę prowadzącą przez las. Sam był zmęczony, zaczynała boleć go głowa, jakby słoń urządził sobie niezłą potańcówkę w jego głowię. Sama godzina też na niego wpływała i nie chciało mu się dosłownie nic. Zapadł się w fotel, lustrując szybko mijający obraz. Zamknął oczy i lekko objął się ramionami. Nie zwracał uwagi jak samochód lekko traci na szybkości aż w końcu się zatrzymuje.

Kiedy otworzył oczy był nieźle zdezorientowany. Poczuł ciepły oddech w okolicy ucha i częściowo szyi. Przełknął nerwowo ślinę, gdyż wiedział co może się stać.

— Park… Nie teraz. Jeżeli myślisz, że mam jakąkolwiek siłę na twoje zabawy, to muszę cię rozczarować, ale żyjesz w błędzie — warknął przez zaciśnięte zęby, cofając się na ile pozwalała mu znikoma przestrzeń.

Chanyeol uśmiechnął się bardziej napierając na niego swoim ciałem. Jego olbrzymia dłoń wylądowała na udzie mniejszego mężczyzny, który ledwo widocznie zadrżał.

— Potrzebuję się wyładować — mruknął nisko, skubiąc zębami i tak maltretowane ucho prze jego gorący oddech. — Widzę tylko ciebie, więc przychodzi mi jedynie to do głowy.

Baekhyun zacisnął zęby.

— Dbasz tylko o własny tyłek — warknął bardziej poirytowany. — A może ja nie chcę, hm?

— W takim razie okłamujesz sam siebie — Chanyeol przesunął nosem po jego szyi, po czym lekko ją ucałował. — Nie muszę nawet cię pytać czego oczekujesz i potrzebujesz. Jesteś zdenerwowany tak samo jak ja, więc i ty też chcesz jakoś wyładować własne zirytowanie. Nie jestem taki głupi, Byun.

Baekhyun zacisnął usta. Zanim zdążył zaprzeczyć jego słowom, usta Chanyeola brutalnie przywarły do jego. Byun poczuł jak ręce Parka owijają się wokół jego talii, a sam przysuwa się jeszcze bliżej. Wiedział, że jest na straconej pozycji. Otwarł delikatnie usta, przyjmując Chanyeola.

Słyszał jak materiał ociera się o siebie, ich odgłosy, jak usta uderzają o siebie. Co najdziwniejsze tym razem obyło się bez bolesnych uderzeń. Baekhyun owinął ramiona wokół szyi wyższego, przyciągając go bliżej siebie.

— A nie mówiłem?

— Zamknij się, idioto — warknął, korzystając z chwili, kiedy ich usta nie były połączone.

Chanyeol uśmiechnął się jedynie, lekko pchając ciało Baekhyuna na tylnie siedzenie.

— Cholera, jeszcze nie uprawiałem seksu w lesie, patrząc na fakt, w samochodzie — zaśmiał się, opadając plecami na siedzenie.

Chanyeol położył kolana po jego bokach, nachylając się nad nim.

— Ja też nie — odparł, muskając usta mniejszego swoimi. — To może być ciekawe doświadczenie.

Baekhyun prychnął, po czym ruszył rękoma, aby poluzować i ściągnąć krawat Chanyeola, który i tak nie był potrzebny. Gdy uporał się z tym przeklętym odzieniem, zabrał się za rozpinanie koszuli. Sam natomiast czuł dłonie Parka, które już zdążyły wedrzeć się pod jego koszulę i drażniąc jego skórę nikłym dotykiem.

Ich prowizoryczny łóżko, prawdę mówiąc, wcale wygodne nie było. Jednak żaden z nich nie chciał teraz zastanawiać się, gdzie by było można zawitać, aby ugasić własne potrzeby. Chanyeol usiadł na jego biodrach, biorąc w zęby jego wargę i drażniąco się z nim całować. Baekhyun jednak nie wydawał się tym przejmować, bardziej wychylając głowę, do lepszego kąta pocałunku.

Napawał się zapachem, który unosił się w samochodzie. Zawsze mógł go rozpoznać, bo jedynie Chanyeol tak pachniał.

Zapach papierosów był pomieszany z łagodną wonią jego perfum i gumą do żucia. Zawsze te trzy zapachy towarzyszyły Parkowi. Choć Baekhyun nienawidził papierosów, zapach Chanyeola podobał mu się. Mieszanka zawsze mu towarzyszyła, dzięki czemu Byun mógł  i umiał go rozpoznać.

Chanyeol naparł na niego jeszcze bardziej, ocierając się kroczem o krocze Baekhyuna, na co drugi opowiedział jękiem wprost w jego usta. Większy nie odrywając ust od warg Byuna rozpiął jego zbędną koszulę i kiedy udało mu się ją zdjąć rzucił ją gdzieś. Sam miał swoją rozpiętą w pół, nawet nie zdawał sobie sprawy jak działał na Byuna takim widokiem. Wygiął delikatnie plecy, kiedy Chanyeol pozostawiał po sobie palące ślady. Zwinnie jeździł językiem po obojczykach, leniwie zjeżdżając na dół. Drażnił się chwilę z sterczącymi sutkami, aby lekko zdenerwować kochanka, po czym dotarł ustami do brzucha. Napawał się delikatnością skóry Baekhyuan i jej jasnego odcienia. Płaski brzuch kusił go, ale też długo tam nie zabawił. Przeniósł usta na wargi Byuna, co tamten przyjął z radością.

Po kilu nieudanych próbach i Baekhyun pozbył się zbędnej koszuli Chanyeola. Zachowując przestrzeń, sunął dłońmi po torsie, plecach i brzuchu Parka, czując każdy napinający się mięsień i ciesząc się w duchu, kiedy poczuł jak Chanyeol lekko drży pod dotykiem jego łagodnych dłoni. W przeciwieństwie do Parka – ręce Baekhyuna delikatnie sunęły, jakby chciały zapisać w swoim dotyku strukturę skóry.

Baekhyun wiedział, że Chanyeol ma parę blizn na plecach, wyczuł je właśnie wtedy, kiedy badał jego ciało. Były małe, ale w jakiś sposób odznaczały, że Park miał parę wypadków.

Jęknął, gdy Chanyeol zacisnął palce na jego kroczu. Podniósł nieco biodra w stronę jego palców.

— Jesteś niecierpliwy — wymruczał, między pocałunkami na obojczykach chłopaka.

— Zamknij się, idioto. Sam lepszy nie jesteś — zgrzytnął, dławiąc w sobie jęk, gdy znów poczuł wyraźnie jego palce poprzez materiał spodni i bielizny. – Sam jesteś niewyżyty, zachciało ci się seksu w środku lasu.

— Ale jednak leżysz pode mną — odpowiedział, rozpinając jego rozporek jedną ręką. — Więc, czemu mówisz na mnie?

— Bo to ty wszystko zainicjowałeś — mruknął cicho i zagryzł dolną wargę, czując zimno w dolnych partiach. Zacisnął palce na włosach Chanyeola, niszcząc idealną fryzurę. — Nigdy nie sądziłem, że skończę, uprawiając seks w samochodzie z facetem, którego uważałem za najgorsze zło chodzące po ziemi.

— Bywa, skarbie — Chanyeol po raz ostatni go pocałował i znów zjechał na dół.

Złapał dłońmi uda Baekhyuna, delikatnie wędrując palcami po ich wewnętrznych stronach. Cichy jęk uciekł z ust mniejszego, co naprawdę spodobało się Chanyeolowi. Chwilę go torturował leniwym czasem, po czym wziął jego męskość w dłonie. Baekhyun gwałtownie wziął potężny haust powietrza, a jego oddech stał się jeszcze płytszy.

— Jęcz, mały — Park zaczął powoli go uderzać, spijając każdą zmianę w mimice chłopaka.

— Pierdol się — warknął, ale został zagłuszony prze jęk, który wydobył się z jego opuchniętych ust.

— Poczekaj jeszcze chwilę, skarbie — w glosie Chanyeola wdała się nutka rozbawienia, ale nie roześmiał się

Poświęcił uwagę na męskości Baekhyuna, dając mu rozkosz. Biodra Byuna unosiły się z każdym ostrym ruchem ręki, a sam odchylił głowę, nie zapominając, żeby oddychać. Chanyeol wykorzystał to, że Byun jest jako tako rozluźniony, więc oblizał palce i wsunął je w wejście Baekhyuna. Cichy syk przeciął litanię jęków.

— Wybacz — mruknął, pochylając się nad nim i składając pocałunek w okolicy jego ucha. — Nie mam przy sobie lubrykantu. Musisz jakoś to przetrwać.

Baekhyun nie odpowiedział, starając się przyzwyczaić. Syknął cicho, czując pierwszy ruch w jego wnętrzu, oraz kolejny na jego penisie. Szarpnął biodrami, co spowodowało, że palce Chanyeola wbiły się głębiej, powodując nagłą falę bólu oraz przyjemności. Byun jęknął głośno, wijąc się na tylnim siedzeniu. Nie miał dużego polu do popisu, bo nadal nie było wiele miejsca, poza tym, Park go przygniótł. Chanyeol poruszał powoli palcami, starając się dobrze go przygotować, ponieważ nie miał należytego lubrykantu, aby złagodzić całą sytuację. Zauważył, że Baekhyun zaczął poruszać minimalnie biodrami, zapewne znalazł jego słodki punkt.

Czując, że długo nie wytrzyma we własnych spodniach wyciągnął palce i niespiesznie, ale z pewnym zapałem zdjął własne ograniczenia. Baekhyun w tym czasie podniósł się do pozycji półsiedzącej, opierając plecy o okno samochodu. Rozchylił nogi, dając miejsce Parkowi, który nie marnując czasu zbliżył się do niego. Złapał go w talii, kątek okna patrząc na twarz mniejszego. Byun miał zaciśnięte usta, jakby oczekiwał bólu po wejściu Parka.

Chanyeol naparł na wejście, czując już otaczające go ciepło. Usłyszał syk, po czym poczuł jak palce Baekhyuna zaciskają się boleśnie na jego barkach. Kiedy wsunął się cały, Byun owinął nogi wokół jego bioder, przyciągając go bliżej siebie. Pocałowali się, przelewając w to całą agresje i swoje zirytowanie. Chanyeol wykonał pierwszy ostry ruch, tłumiąc cichy krzyk Baekhyuna ustami. Kiedy oderwali się od siebie, Byun oddychał nierówno i chaotycznie. Zacisnął nogi bardziej w kleszczowy uścisk, dając do zrozumienia, że jeszcze go boli. Kolejne ruchy były powolne, ale z czasem stawały się szybsze i głębsze. Baekhyun nie musiał go prosić, aby robił to szybciej, ponieważ ciało Chanyeola poruszało się instynktownie.

Plecy Byuna wygięły się w łuk, odklejając się od siedzenia, kiedy Park znalazł jego prostatę. Nowa fala przyjemności rozeszła się po jego ciele, a dreszcze pozostawiały po sobie przyjemne mrowienie. Kiedy oparł głowę o bark wyższego, słyszał podniecające sapnięcia oraz niewyraźne przekleństwa. Glos Chanyeola robił się niższy z każdym uderzeniem, a dłonie zaciskały się na jego biodrach mocniej im bliżej orgazmu był. Biodra Baekhyuna żyły własnym życiem, ponieważ nie współgrały z Parkiem, tylko poruszały się naprzeciw, dając więcej możliwości.

Baekhyun czuł tą gęstą atmosferę i wyraźniejszy zapach papierosów. Jego ustami po raz kolejny zawładnął Chanyeol. Poczuł słodki smak gumy do żucia, która była prawdopodobnie o smaku wiśniowym. Ich języki otarły się o siebie, powodując nowe doznania. Dłoń Byuna oparła się o szybę, ale szybko zjechała. Mocne ruchy świadczyły, że Chanyeol wyładowuje swoje zdenerwowanie. Sam Baekhyun czuł jak wszystko z niego uchodzi wraz z zmęczeniem, oraz nadchodzącym orgazmem.

Niedługo po tym znalazł swoją granicę i doszedł oznajmiając to głośnym jękiem. Po niedługim czasie i Chanyeol doszedł.

Opadli na siebie zdyszani i zmęczeni, ale przede wszystkim mniej agresywni. Baekhyun puścił włosy Parka, a dłonie opadły bezwładnie po bokach jego ciała. Jego oddech nadal był nierówny i płytki, ale wracał do normalności. Czuł ciepły oddech w okolicy szyi, ale nie miał ochoty otwierać oczu. Kropelki potu rosiły się na jego ciele, czuł się wykończony, zarówno po takim energicznym działaniu, ale również po całym tym bankiecie.

— Nie było tak źle — mruknął niewyraźnie, przysłaniając oczy przedramieniem.

— Nie było — przytaknął Park, lekko całując go w szyję. Nie wiedzieć czemu zawsze go pociągała, zwłaszcza wtedy, kiedy Baekhyun ją wyciągał.

— Dobrze — Byun odparł drobnym szeptem. — A teraz wracajmy do domu.

W odpowiedzi był tylko kolejny pocałunek i mocne ściśniecie i tak bolących pośladków.

~~*~~

Sehun i Luhan właśnie robili sobie herbatę, rozmawiając cicho, aby nie pobudzić wszystkich, kiedy drzwi wejściowe otworzyły się z głośnym i złowieszczym sykiem. Zaintrygowani wpatrywali się w wrota, przez które wtoczyli się Chanyeol i Baekhyun. Wszystko by było dobrze, gdyby nie to, że nie tak dawno idealne fryzury były jedną, wielką kupą siana (w szczególności fryzura Chanyeola, gdzie kosmyki włosów odstawały we wszystkie możliwe strony). Marynarka Chanyoela była zarzucona krzywo na ramiona, mało tego, koszula wystawała ze spodni, a pasek był mocno poluzowany i wyglądał jakby nie był zapięty do końca. Baekhyun miał rozmazany eyeliner, jego koszula nie była dopięta do końca i mocno kuśtykał.

Obaj jednak nie zwracali uwagi na parę, która stała osłupiała i wgapiała się w nich, jakby na oczy nikt ich nie widzieli. Baekhyun wdrapał się po schodach, krzywiąc się do tego, a Chanyeol stał. Dopiero po dziesięciu minutach poszedł w ślady swojego partnera i znikł na schodach.

Piąta czterdzieści pięć.

Co im zajęło tyle czasu, do cholery?

~~*~~

A/N: A nie mówiłam, że rozdział będzie dziwny? Huehue :D Cóż, to jest ostatni smut w tym opowiadaniu jak już coś. Zostały tylko cztery rozdziały do końca i epilog. Przepraszam za ten rozdział, naprawdę. Moja chora wyobraźnia mnie samą przeraża i mam taką wenę na seksy, że to jakaś masakra x.x Także tego, no. Mam nadzieję, że się podobało i proszę o komentarze. Potrzebuję motywacji.

Dziękuję za komentarze pod ostatnią notką </3 Też miałam problem kto jest na dole kto na górze :D Kocham was i witam wszystkich nowych obserwatorów, którzy przybyli przez ten czas :D Już jest nas dużo :O Przynajmniej dla mnie <3